Een nieuw gevoel, een nieuwe manier van zijn die voorbij beweegt aan wat we tot nu toe kennen …
[ENGLISH BELOW]
Vanochtend werd ik wakker met het gevoel van mogelijkheid.
De mogelijkheid van een nieuwe dag, een nieuw moment, een nieuwe keuze. De mogelijkheid om iets te creëren, om te zijn of te werken, het maakte niet uit. Een gevoel van ruimtelijkheid vergezelt me deze week, er is weinig oordeel, weinig moeten. Er is vrijheid en het gevoel: Ik ben hier en het is goed. Vanuit hier ontstaat een nieuwsgierigheid, een gevoel van mogelijkheid en de mogelijkheid om te dromen vanuit het hart.
Wat is mijn droom? Hoe wil het leven door mij heen bewegen? Hoe kan ik mijn hart delen met mijn omgeving, met jou, met de aarde?
Er is niet veel nodig wanneer ik vaste ideeën loslaat over hoe ik heb op te komen dagen. Er is niet veel te bewijzen wanneer ik me grond, centreer en verbind met mijn essentie en dat licht laat doorsijpelen via mijn hart de wereld in. Ik neem een stap en nog een stap, en volg lichtheid en plezier.
Het voelde wat vreemd om wakker te worden met dit gevoel van lichtheid en plezier, met 'er is niet zoveel nodig, het is goed'. Het voelde wat surreëel dit pure gevoel van nieuwsgierigheid.
Begin dit jaar is er iets in beweging gezet toen ik in Colombia was. Het is een heel nieuw gevoel en manier van zijn die beweegt voorbij aan wat ik ken, wat wij hebben gekend tot nu. We laten oude manieren los, niet alleen ik, maar wij als mensheid. Kunnen we deze beweging toestaan en vertrouwen?
Een tijd geleden had ik een droom. Een droom waarin we met een grote groep mensen aan een rivierbedding stonden en we wisten dat er een grote vloed zou komen... Een vloed die alles zou wegvagen. Er was angst maar er was ook veel kracht en vertrouwen. Ik wist dat we deze vloed niet konden vechten en dat we ons alleen maar eraan over zouden kunnen geven.
Het was alsof sommige van ons wisten wat ze moesten doen. We gingen het water in en vormden kleine groepjes. We namen elkaars hand en stonden in cirkels en begonnen met zingen, het was als een gebed, liederen vanuit het hart. Sommige mensen raakten in de angst verstrikt en vluchtten. Toen de wateren kwamen stonden er vele in de rivier, zingend in cirkels. Het water nam alles mee, maar ik voelde mijn grond, sommige raakte verdwaald en werden meegenomen door het water, anderen stierven. En toen liep mijn cirkel het water uit, we waren in een schoongespoelde stad, de straten waren verlaten maar het was licht, helder en schoon. De chaos van de samenleving weggevaagd en ruimte, ruimte voor iets nieuws om te groeien...
Het is bezig en ik heb vertrouwen... Dit is groter dan ik of jij!
***********************************************************
This morning I woke up with the feeling of possibility.
The possibility of a new day, a new moment, a new choice. The possibility to create something, to relax or work, it didn’t matter. A feeling of spaciousness has been accompanying me for the past week, little judgement, little desire to change things. There is freedom in the feeling: I am here, and it's good. From here emerges a feeling of curiosity, of possibility, the ability to dream from the heart.
What is my dream? How does life want to move through me? How can I share my heart with my surroundings, with you, with the earth?
There is not much needed, when I let go of fixed ideas about how I am to show up and serve. There is not much to prove when I center and connect with my essence and let my heart shine through my being. Taking a step at the time, following my joy and ease.
I woke up feeling a bit weird with this ease and joy, with this not needing much and not wanting to change much. It had a slight surrealness to it. The pure curiosity about how my heart desires to move.
Something has been set into motion at the beginning of this year in Colombia, a wholly different feeling and way of being that moves beyond what I have known, what we have known and I am letting go of the old ways... Not just me, there is a shift happening, we are all invited to move into a new way of being, can we allow this movement and trust?
Within this I feel my work with HeartSpace is shifting as well, in there I feel this new movement too... Not knowing yet how it will take shape or where it will move, just this same curiosity to the open space that is entering me, new possibilities.
I had a dream some time ago. A dream in which we were standing next to a riverbed, a big group of people and we knew, we knew a big flood was coming... it would destroy all we know. There was some fear, but there was also power and trust. I knew we couldn't fight this flood, we could only surrender to it and where it would bring us. To death or beyond...
It was like some of us knew what to do. We entered the water in small groups, taking each other's hands while we started to sing. It was a prayer, a song of creation. Some of the people panicked and fled, falling into the chaos. When the waters came the river was filled with groups of people holding hands, standing in circles, while singing. We were flushed, the water took us wholly. Some groups got lost, some people died, and then we started to emerge. The women came out of the water, still singing and holding hands. We came out of the water, the streets through which we walked were empty and washed clean. The chaos of this society washed away, the space made for something new that was born in those waters.
This ís happening, will you panic or can you trust?